Fulgencio Batista 

Fulgencio Batista y Zaldívar urodził się w 1901 roku na Kubie. W wieku 20 lat wstąpił do armii i w 1933 roku przewodził tzw. buntowi sierżantów, który obalił tymczasowy rząd Carlosa Manuela de Céspedesa. Prezydentem został mianowany Ramon Grau, ale Batista, obejmując stanowisko szefa sztabu armii, sprawował faktyczną kontrolę nad państwem. W październiku 1940 Batista został wybrany prezydentem i był nim przez następne 4 lata. Jednakże za względów konstytucyjnych nie mógł być wybrany ponownie.DLatego też udał się na dobrowolną emigrację do USA, aby powrócić na Kubę w 1952. W wyniku wojskowego zamachu stanu 10 marca usunął prezydenta Carlosa Prio Socarrasa i stał się dyktatorem. Politycznie oznaczało to odrzucenie konstytucji i nawiązanie dobrych stosunków z USA i mafią. Jego rządy opierały się na terrorze i brutalności wobec ludności cywilnej. Z drugiej jednak strony Kuba stała się dogodnym miejscem robienia interesów dla amerykańskich firm, a także popularnym miejscem turystyki amerykańskiej. Pod koniec lat 50. nadszedł kryzys ekonomiczny, co spowodowało narastające niezadowolenie. Kubańczycy mieli dość bycia obywatelami drugiej kategorii we własnym kraju. Jednym z przeciwników dyktatora był młody prawnik Fidel Castro. Początkowo chciał prawnie doprowadzić do ustąpienia Batisty, lecz nie udało mu się to. Po ataku na koszary Castro został pojmany i osadzony w więzieniu w 1953. Na mocy amnestii został ułaskawiony w maju 1955 i udał się na emigrację do Meksyku i USA. Reżim Batisty został obalony 1 stycznia 1959, a on sam uciekł na Dominikanę. Później przebywał na emigracji w Portugalii i Hiszpanii. Zmarł w miejscowości Guadalmina w Hiszpanii.