Z rewolucjonistami zwykle jest tak, że się radykalizują pod wpływem okoliczności albo porzucają walkę, czy też giną. Po latach walk i prześladowań, kiedy giną ich towarzysze, stają coraz bardziej nieczuli. Zamykają się we własnym gronie ludzi o podobnych poglądach i doświadczeniach, część z ludzi im bliskich ginie w walce bądź w więzieniach, a oni sami w coraz większym stopniu porzucają dawne ideały i uczą się bezwzględności, okrucieństwa itp.

Np. Lenin stracił brata. I to był jeden z tych momentów, kiedy z człowieka przekształcał się w potwora. Poza tym rewolucję zwykle wygrywają ci najbardziej radykalni, gotowi posunąć się dalej niż inni. Zwłaszcza jeśli ich przeciwnicy nie za bardzo chcą rozmawiać, jak to miało miejsce na Kubie. W Rosji były różne ugrupowania lewicowe, ale nikt nie ośmielił się porwać rodziny carskiej i sterroryzować wszystkich opornych. Nikt poza bolszewikami.

Także Che mógł być na początku dobrym człowiekiem, ale w miarę, jak coraz bardziej się angażował w walkę, stawał się coraz bardziej bezwzględny. I właśnie tacy wygrywali.